Дар ҳошияи мақолаи “Тоҷик, тоҷикият, коронавирус ва нангу номус”
Воқеан ҳам муаллифон Азимҷон Раҳмонзода, муовини директори Институти Осиё ва Аврупои АМИТ, Зиёев Субҳиддин, ходими пешбари Институти Осиё ва Аврупои АМИТ ва Фирдавс Мирзоёров, устоди Донишгоҳи миллии Тоҷикистон талош кардаанд, то дар мақолаи мазкур воқеияти душманони миллатро бозгӯ намоянд ва дар ин масъала навиштаи эшон як пажӯҳиши бисёр ҳам амиқ гардидааст. Зеро дар тамоми ҷаҳон тоҷик бо нангу ор ва номусу ғурури миллияш шинохта шудааст ба истиснои иддае, ки имрӯз дар Аврупо маскан гирифтаанду бар ҷониби миллат сангандозӣ мекунанд. Инҳо (Кабирӣ, Салимпур, Аюбзод, Истаравшанӣ, Варқӣ, Муҳаммадиқболи Садриддин) ҳамон авбошзодаҳое ҳастанд, ки имрӯз зархарид гардидаанду бар ивази пул ҳуввияти худро фурӯхтаанд. Ва бар ивази пул бо нангу номус ва ғурури миллат бозӣ мекунанд. Охир кадом инсони солим чунин номардона рафтор мекунад ва он ҳам ба хотири пул?
Маълум мешавад, ки наҳзатиёни палид махсус барои хиёнат зода шудаанд ё ин ки махсус аз хоин хоинзода шудаанд. Ҳарчанд ҳеҷ ба ақл рост намеояд, ки гузаштагонашон мисли имрӯз чунин беномусу беор ва номарду хоин будаанд, аммо мақоли “аз зани ғар ғар бирӯяд”-ро ҳам ин ҷо сарфи назар кардан хатост.
Бе ягон шакку шубҳа метавон ҳадс зад, ки агар имрӯз ё пас аз сад сол ҳам ин наҳзатиёни палидро дар беҳтарин ҷой манзил бидиҳӣ ҳам боз ҳамон хиёнаткории худро мекунанд. Чуноне, ки дар Олмон ҷой гирифтанду дирӯз панҷ нафар аъзои ТТЭ ҲНИ-ро дар ҳамкорӣ бо созмони террористии “Давлати исломӣ” баҳри амали намудани амалиёти террористӣ пулиси ин кишвар дастгир намуд ва ҳамин аз садҳову ҳазорҳо мисолест, ки хоинпеша будани наҳзатиёнро сад дар сад исбот менамояд.
Ҳамакунун маризии ҳамагир, вабои КОВИД-19 ё коронавирус бар остони мо ҳам қадам зад, ки миллатро хеле нороҳату мушаввашхотир сохт. Албатта, ин маризӣ тамоми оламро фаро гирифт ва то кунун илми тиб баҳри дармонаш оҷиз мондааст. Ана дар ҳамин шароити вазнин, ки бо чандин машақатҳои зиёд табибон ҷони худ дар каф баҳри шифои маризон ҷонфидоӣ мекунанд, наҳзатиёни малъун ба таъназаниву туҳмату сисатбозӣ гузаштаанд, ки воқеан ҳам мояи нигаронист. Тамоми сокинони кишвар имрӯз талош мекунанд, ки ба табибон кӯмак кунанд. Роҳбари кишвар ба тамоми шаҳру навоҳии мамлакат кӯмак карданд, маоши кормандони соҳаи тандурустиро ду маротиба зиёд намуданд, ки ин хеле ҳам хидмати бузург мебошад. Давлатҳои бегона, кишварҳои дур баҳри кӯмак мешитобанд. Аммо ва боз ҳам аммо, ки имрӯз чанд ба ном тоҷики носипос дар хориҷ аз кишвар хоинӣ мекунанд, миллатро гумроҳ карданӣ мешаванд. Оё дар ҳамин лаҳза ҳам бояд инсон хиёнат кунад?
Магар шумо наҳзатиён аз оби ин кишвар начашидаед?
Магар шумо наҳзатиён нони ин миллатро нахӯрдаед?
Оё шумо наҳзатиён набудед, ки пули кӯмаки кишварҳои арабиро барои гурезаҳои тоҷики Афғонистон тиҷорат кардед?
Аниқтараш хурдед?
Ногуфта намонад, ки ин наҳзатиёни бадкеш ҳатто дар душвортарин лаҳза ҳам аз номи миллат сӯистифода намуда, нони даҳонашонро кашида гирифтанд ва имрӯз ҳам дар мусибати миллат табли шодӣ мезананд, ки бисёр ҳам мояи шармсорист.
Ҳамин далелҳо худ, кофист, ки мо ба Кабирӣ, Салимпур, Аюбзод, Истаравшанӣ, Варқӣ, Муҳаммадиқболи Садриддин бигӯем, ки бас аст аз номи миллат сӯистифода намуданд. Бас аст, аз фоҷиа миллат тиҷорат кардан!
Ҳоло фурсате расид, ки чеҳраи аслии аъзоёни ТТЭ ҲНИ ва дигар пайравони бадкешашро бишносем ва бигӯем, ки номи тоҷикро олуда накунед, ва номи муборакро нопок насозед. Зеро тоҷик ҳаргиз дурӯя, чоплус, бадкеш ва хоину ҳаромзода набуд ва нест!
Дигар худро тоҷик нагӯед ва насаби худро ҳам иваз намоед, номуҳтарам наҳзатиёни хиёнтакор ва авбошу разил!
Беҳтар аст, ки Кабирӣ , Салимпур, Аюбзод, Истаравшанӣ, Варқӣ, Муҳаммадиқболи Садриддин номҳои худро бо рафтору гуфтор ва амалашон мувофиқ кунанд ва ҳамон номи аслияшон, ки зери ниқоб нигоҳ медоранду миллатро фиреб дод, яъне “фоҳишаҳои бемағз”-ро ошкор созанд, то миллат донад, ки чанд фоҳишае дар Аврупо ҳарза мегӯянд ва аз бадном кардани миллат пул кор мекунанд.
Ин амал албатта як шармандагист ва ин шармандагиро танҳо беномус, дурӯя, хоин ва хоинзодаву ҳуввияти инсонияшро гумкарда, хулоса наҳзатиён ба худ раво дидаанду халос.
Умуман муаллифон дар мақолаи “Тоҷик, тоҷикият, коронавирус ва нангу номус” воқеан ҳам барои ошкор намудани чеҳраи манфуронаи Кабирӣ, Салимпур, Аюбзод, Истаравшанӣ, Варқӣ, Муҳаммадиқболи Садриддин талоши бузурге анҷом додаанд, ки миллат аз ин амал сипосгузор хоҳад буд.
Меҳвар Абдусаломов
коршиноси масоили сиёсӣ