Дар чанд моҳи охир шоҳид гардидем, ки чи тавр хоинони миллат ва аъзоёни ТЭТ ҲНИ бо сардории Кабирии палид ба обрӯву мартабаи Тоҷикистон латма заданд ва аз минбарҳои баланд шарм накарда дурӯғбофӣ намуданду миллатро шарманда кардан хостанд. Аммо ин авбошон ва террористҳои кавдан натавонистанд, ки ба мақсади худ бирасанд ва дар як муддати кӯтоҳ шарманда гардиданд.
Вале Кабирӣ бо ҳаммаслаконаш тоқати ин шармандагиро накарда дубора хост худро сафед кунад ва бар миллат дурӯғ гӯяду худро бегуноҳ шуморад. Вале ҳоло дигар солҳои пеш нест, ки мардум воқеиятро набинанд ва бар дурӯғҳои ин палидон бовар намоянд. Ва ҳамин буд, ки боз шонси ин аблаҳи шайтонсифат поин зад ва ӯ дар ҳоли ҳозир дар ҳолату хашму ғазаб қарор дораду намедонад чӣ тавр ба миллати тоҷик хиёнат кунад.
Ҳарчанд талош намуд, аммо дигар он солҳои 90-ум нест, ки наҳзатиён бо истифода аз эътиқоди мардум онҳоро гумроҳ созанд, агарчи имрӯз Кабирии шайтон аз ҳамон шакли кӯҳна истифода менамояд ва дар фейбус худро имомхатиби масҷид тарошида, гоҳ-гоҳ дурӯғҳову кашфиёташро дар бахши иғвоангезӣ ба пайравонаш мегӯяд.
Мо, устодони донишкада аз ин амалкарди ӯ норозӣ буда аз ҷомеаи ҷаҳонӣ талаб менамоем, ки зудтар ин террористи шайтонсифатро безарар гардонанд, то камтар даст ба гумроҳ намудани ҷавонон занад.