Ба манфиати хеш истифода намудани вафоти як ҳомии ҳууқуқи башарро аз рафтор ва ғарази зишти наҳзатиёни ТТЭ ҲНИ дарак медиҳад.
Аз ин рў, аз ин ҳодиса ба манфиати худ истифода бурдани бархе аз душманони халқу миллат, аз ҷумла Абдусаттори патинка ва Кури Юнус, ки мақсадашон ҳамеша ноором сохтани вазъи сиёсии Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад, мо шаҳрвандонро бетараф намегузорад. Мо ба ин сагони кўчагӣ, беватану бебунёд, беору беномус ва бефаҳму бешуур гуфтанӣ ҳастем, ки воқеиятро ба тахаюлот мубаддал насозанд ва мардумро гумроҳ накунанд.Ин гумроҳони беимон мехоҳанд ба марги табии инсон оҳанги сиёсӣ дода, номи Тоҷикистонро дар арсаи байналмиллалӣ сиёҳ намоянд ва бо ин роҳ садоқати худро дар назди охундҳои толибманиш нишон диҳанд.
Аз ин хотир , изҳор менамоем, ки гумроҳ набошед!