Тавре, ки аз тамошои филми ҳуҷҷатии “Хиёнат” дар бораи бешарафии М. Садриддин огоҳ гардидем, маълум шуд, ки саркардаҳои наҳзатӣ, ки ба мардум солҳои 90-ум хиёнат мекарданд, аввалин зиёнро худашон дидаанд. Мисле, ки М. Садриддин писари Муллоқаландар аз саркардаҳои наҳзатӣ мавриди амалҳои ношоиста дар Афғонистон қарор гирифтааст, ки ин амали бисёр нанговар ва беномусист. Наход, як нафар наҳзатӣ то бад ин дараҷа беномус ва бешараф бошад, ки фарзандашро ба корҳои ношоиста ва ғайриинсонӣ ҷалб созад?
М.Садриддин дар кишвари бегона даст ба дасти мардум гардида, ба касалӣ гирифтор шудааст, ки имрӯз дигар барои вай мардӣ, нангу номус ва дигар амалҳои мардона бегона асту вай ҳамчун як ҳамҷинсгаро дигар баромад мекунад, ки аз ин хел бешарафон бояд ҷомеа пок карда шавад.
Мо, омӯзгорони кафедра ин рафтори душмани миллат, хоини бешараф М. Садриддинро маҳкум намуда, марг бар ин рӯзат мегӯем!