Дар ҳақиқат филми ҳуҷҷатии “Хиёнат” парда аз асрори ниҳон ва аз фактҳои пинҳони таърих бар ҷомеа қисса намуд, ки мешавад дар филмсозии тоҷик онро шоҳкор унвон кард. Зеро филми ҳуҷҷатии “Хиёнат” бори дигар исбот намуд, ки дар ҳақиқат инсони табоҳдил ва торикният ҳаргиз нек намешавад ва ҳамеша аз пайи ҷаҳолат меравад. Дар филми ҳуҷҷатии “Хиёнат” бисёр ҳам кушоду равшан гуфта шудааст, ки чӣ тавр наҳзатиёни манфур ва палид барои қатли омми шаҳрвандони кишвар кӯшиш мекарданду барои бад намудани номи тоҷик дар арсаи байналмилалӣ чӣ корҳоеро анҷом намедоданд. Ҳатто намояндагони копусҳои дипломатиро ба гаравгон мегирифтанду пул талаб кард, ки аз ин дида беномусиву шармандагие нест. Аммо наҳзатиёни хоин ва террорист ба ин тарафи масъала, номуси мардӣ ва эътибори арзишҳо умуман таваҷҷуҳ намекарданд ва мақсаду маромашон ҳам пули ҳаром ба даст овардан буд.
Магар мешавад акнун иддае аз ҷоҳилону хунхорони наҳзатиро имрӯз, ки худро мухолиф эълон кардаанд, инсони солим гуфт?
Ҳаргиз! Наҳзатиёни манфур ва палиду хоин ва террорист авбош ва ҳаромзодаву харшиа буданд ва ҳамин хел боқӣ мемонанд.
Мо, омӯзгорони кафедра ин рафтори душманони миллати тоҷик, наҳзатиёни хоинро комилан маҳкум намуда, бар наҳзатиёни палид ва манфур лаънат мехонем!