Ибораи “Парчамат бодо парафшон, Тоҷикистони азиз!” на танҳо як шиори зебо, балки ифодагари самимии муҳаббат, ифтихор ва садоқати халқи тоҷик ба Ватани маҳбуб ва рамзи давлатдории он – Парчами давлатӣ мебошад.
Парчами Тоҷикистон, ки яке аз муқаддасоти миллии мост, таърихи рангин ва мазмуни амиқи фалсафӣ дорад. Рангҳои он – сурх, сафед ва сабз – баёнгари орзую омоли неки миллати тоҷик мебошанд:
Сурх: Нишони озодӣ, истиқлолият, мубориза ва фидокории халқ барои Ватан, инчунин рамзи муттаҳидии миллат.
Сафед: Рамзи бахту саодат, сулҳу оромӣ, тозагии ният ва асоси давлатдории соҳибистиқлол, инчунин ранги пахта ҳамчун маҳсулоти асосии кишвар.
Сабз: Нишони сарсабзӣ, ободӣ, шукуфоӣ ва умед ба ояндаи нек, инчунин рамзи кишоварзӣ ва табиати зебои Тоҷикистон.
Дар маркази парчам тасвири тоҷ ва ҳафт ситора ҷойгир аст. Тоҷ рамзи давлатдории миллӣ, соҳибихтиёрӣ ва миллати тоҷик буда, ҳафт ситора рамзи ҳафт вилоят ё минтақаи таърихии кишвар, инчунин ишора ба анъанаҳои таърихӣ ва фалакиёти миллати куҳанбунёди тоҷик мебошанд.
Парафшонии Парчами давлатӣ, пеш аз ҳама, рамзи пойдории Истиқлолияти давлатӣ ва дастоварди бузурги миллат дар роҳи соҳибдавлатӣ мебошад. Он ифодагари ваҳдати миллӣ, сарҷамъии мардуми Тоҷикистон атрофи арзишҳои миллӣ ва сиёсати созандаи давлат аст.
Ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон, хоҳ дар дохил ва хоҳ берун аз кишвар, бо дидани ин парчам эҳсоси баланди ватандӯстӣ ва ифтихори миллӣ мекунад. Ин рамзи муқаддас моро ба корҳои созандагӣ, ҳифзи дастовардҳои истиқлолият, пойдории сулҳу ваҳдат ва ободии Ватан ҳидоят менамояд.
Парчамат бодо парафшон, Тоҷикистони азиз! Ин дуо ва ифтихор аст, ки Парчами давлатии мо ҳамеша дар фазои озодӣ ва сулҳ парафшон бошад ва Тоҷикистони мо рӯз то рӯз ободу шукуфон гардад.
Шуҳратзода Шоҳруз -мутахассиси шуъбаи тарбия ва робита бо ҷомеаи Донишкадаи кӯҳию металлургии Тоҷикистон