Рӯзҳои 28-29 апрел байни Тоҷикистон ва Қирғизистон низо ба миён омад, ки дар натиҷа даҳҳо нафар куштаву захмин шуданд. Ба хонаҳои истиқомативу иншоотҳои зиёде низ осеб диданд.
Аз бекинагии халқи тоҷик ин қирғизҳои кӯчманчӣ истифода бурда тамоми ҷаҳонро бо гиряҳои бардурӯғи худ ба тарафи худ кашида истодаанд. Ин қирғизҳои кӯчманчӣ худро ба ҳазор тараф тоб медиҳанд ба қавле “худро дар болои тангаи панҷтина тоб медиҳанд”. Ҳамагон шоҳиданд, ки солҳои дароз ин чӯпонҳо мардуми тоҷики бечораи тоҷикони назди сарҳадро зери фишор қарор медоданд. Акнун ки мардуми шарафманди тоҷик ҷавоби сазовор дод ва дид, ки дигар коре аз дасташ намеоядбоз худро ба дигар тараф зада истодааст! Мехоҳад Тоҷикистонро дар арсаи байналмиллалӣ сиёҳ кунад. Акнун ки дар ҷанги озмойи мағлуб шуд. Мехоҳад дар ҷанги иттилоотӣ барояд вале бо ин корҳояш қирғизҳои аблаҳ ба мақсадашон намерасад. Шахсе, ки дар арсаи низомӣ шикаст хӯрд, дар ҳама арса шикаст хоҳад хӯрд.
Мо ҷавонони Тоҷикистон ҳамеша тайёрем барои ҳифзи кишвари худ барои ҳифзи марзу буми кишварамон ҷон фидо менамоем як порчаи замини кишварро ба ягон душман намедиҳем. Душмани аблаҳ ҳеҷ вақт ба мақсадҳои нопоки худ нахоҳад расид. Ҳазорҳо лаънат бар миллати қирғиз.
Тоҷикистон дар ҳама давру замон ба ҳеҷ ваҷҳ тарафдори ҷанг набуда, ҳамеша таҳаммулпазириву сулҳхос аст. Аммо ҳар нафаре, ки бадхоҳиву душмании ин кишварро дорад, ҷавоби дандоншиканеро хоҳад гирифт.
Раҷабова Ш.
Кафедваи фанҳои таббӣ – илмӣ