(дар партави Паёмҳои Пешвои миллат)
Дар шароити ҷаҳони муосир, ки равандҳои гуногуни иҷтимоӣ, фарҳангӣ ва иттилоотӣ ба зеҳни инсон таъсири амиқ мерасонанд, масъалаи тарбияи маънавӣ, китобхонӣ ва илмандӯзӣ аҳамияти махсус касб намудааст. Дар ин замина, Муҳтарам Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар Паёмҳо ва суханрониҳои худ пайваста ба рушди маънавият ва таҳкими дониш таваҷҷуҳи ҷиддӣ зоҳир менамоянд.
Дар ин раванд, яке аз нуктаҳои калидие, ки Пешвои миллат ҳамеша таъкид менамоянд, аҳамияти китобхонӣ мебошад. Китоб сарчашмаи дониш, хирад ва худшиносии миллӣ ба шумор рафта, дар ташаккули шахсияти комил нақши муҳим дорад. Тақдими асари безаволи «Шоҳнома»-и Фирдавсӣ ба ҳар як хонавода нишонаи эҳтиром ба таърих ва фарҳанги миллӣ буда, василаи муассири таҳкими ифтихори ватандӯстӣ маҳсуб меёбад. «Шоҳнома» на танҳо як асари адабӣ, балки мактаби бузурги ҷавонмардӣ, худогоҳӣ ва ҳувияти миллӣ мебошад.
Дар баробари китобҳои илмӣ ва адабӣ, Қуръони Карим ҳамчун китоби ҳидоят ва ахлоқ ҷойгоҳи хос дорад. Пешвои миллат борҳо таъкид намудаанд, ки Қуръон бояд на танҳо хонда шавад, балки маъно ва муҳтавои он амиқ дарк гардида, дар зиндагии ҳаррӯза татбиқ гардад. Ҳикматҳои Қуръон инсонро ба сабр, адолат, таҳаммулпазирӣ ва меҳнатдӯстӣ раҳнамоӣ намуда, ба ташаккули ахлоқи ҳамида мусоидат мекунанд. Омӯзиши дурусти он бояд бо илм, маърифат ва ақли солим ҳамоҳанг бошад.
Бо ҳамин мақсад, масъалаи тарбияи ҷавонон низ дар маркази таваҷҷуҳи сиёсати давлатӣ қарор дорад. Тарбияи солим, маънавӣ ва илмии насли ҷавон кафолати рушди устувори давлат ва ҷомеа мебошад. Ҷавонон бояд бештар хонанд, омӯзанд, ҷаҳонбинӣ ва тафаккури илмии худро тақвият диҳанд, зеро ояндаи Тоҷикистон бевосита ба сатҳи дониш ва маърифати онҳо вобаста аст.
Дар ин раванд, дастгирии олимон ва зиёиён аҳамияти хоса дорад. Пешвои миллат ҳатто дар солҳои аввали истиқлол, дар шароити ниҳоят вазнини иқтисодию иҷтимоӣ, олимонро дастгирӣ менамуданд, зеро илмро пояи асосии пешрафти миллат медонистанд. Ин сиёсати хирадмандона имрӯз низ идома дошта, барои рушди илм, таҳқиқот ва инноватсия заминаи мусоид фароҳам меорад.
Ҳамзамон бо ин, нуктаи муҳими дигаре, ки пайваста таъкид мегардад, шукронаи ҳаёт ва қадршиносии сулҳу субот мебошад. Муҳтарам Пешвои миллат борҳо зикр намудаанд, ки ношукрӣ инсонро аз дарки воқеияти зиндагӣ дур месозад. Ношукрӣ кӯрии чашм нест, балки кӯрии андеша ва виҷдон аст. Дар муқобил, шукргузорӣ инсонро ба созандагӣ, меҳнат ва ободкорӣ раҳнамоӣ мекунад.
Аз ин лиҳоз, Худованд ба инсон ақл, дасту пой ва чашм додааст, то бо заҳмату хирад зиндагии худро беҳтар созад. Ба ҷои нолидан, бояд созем, обод кунем ва илму маърифатро тақвият диҳем. Танҳо бо роҳи донишандӯзӣ ва рушди илм аст, ки ҷомеаи ҷаҳонӣ моро ҳамчун миллати соҳибфарҳанг ва донишманд мешиносад.
Ҳамин тавр, китобхонӣ, омӯзиши Қуръони Карим, рушди илм, тарбияи ҷавонон ва шукронаи ҳаёт маҷмӯи арзишҳое мебошанд, ки ҷомеаро ба сӯи пешрафт, субот ва саодат раҳнамоӣ мекунанд. Ин андешаҳо меҳвари сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат буда, барои ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон ҳамчун дастури зиндагии созанда хизмат менамоянд.
Сардори раёсати илм ва инноватсия
н.и.и., Мирсаидова Ф.А.