Дирӯз Маҳмадиғвои Саргин мақолаеро таҳти унвони “гуруҳи сеюм дар муноқишаи сарҳадӣ…” ба нашр расонидааст, ки саропо дурӯғу сафсата ва иғвоҳои бадкешона аст. Матни навиштаи аблаҳонаашро ин маҳмадиғвои саргин ин бор аз номи кадом як сокини Исфара унвон дода, дар он ҳама бухлу ҳадасадашро ҷамъовардааст ва мисли як саги беномус ҳарза гуфтааст.
Албатта, мо ҳамагон хуб медонем, ки аъзоёни ТТЭ ҲНИ ба хотири бадном кардани миллати тоҷик ва душманӣ барангехтан имрӯз дар хориҷи кишвар мубориза мебаранд ва пайваста талош меварзанд, ки миллатро ба гумроҳӣ баранду аз ин роҳ хиёнати худро анҷом диҳанд.
Ҳоло ин чапаргӯшҳои палид ва террористони наҳзатӣ дар хориҷи кишвар чандин сомонаи ифротиро таъсис додаанд, ки шабу рӯз тариқи ин сомонаҳо ҳарзаҳои аблаҳонаи худро нашр менамоянд. Албатта, ин ҷо наҳзатиёни палид ва чапаргӯшро ҳамчун сагони сари роҳ ва авбошҳои аблаҳ номидан аз хато нахоҳад буд.
Ҳоло баргардем ба матлаби нашрнамудаи фаъоли ТТЭ ҲНИ Маҳмадиғвои Саргин, ки воқеан ҳам саргину порушакл аст, ки дар бораи муноқишаҳои сарҳадӣ навиштааст ва ба ҷойи тарафдорӣ аз миллати тоҷик ва азсарҳадбонони сарбаланди тоҷик қирғизҳоро таърифу тиавсиф кардааст, ки ин ҳам нишона аз ҳамон бадкешиву хоинии ин тоифа аст.
Чунки, ин наҳзатиёни палид ва ҳаромзодаву харшиа ба хотири маблағ омодаанд ғуломи сад хоҷа шаванд ва чуноне, ки ҳоло мебинед, онҳо ҳоло дар хизмати қирғизҳои бадавӣ гузаштаанд ва онҳоро имрӯз таъриф мекунанд, ки ин хиёнати рӯирост ва хоинии ошкорост.
Маҳмадиғво дар ҷое аз қаҳрамони сохтааш навиштааст, ки “Падарам таъкид кард,ки минбаъд агар тамоми Чоркуҳ кушта шавад, намеравӣ, дифоъ намекунӣ, вагарна оқат мекунам.”, ки як аблаҳонаву ахмақона аст. Зеро ягон падари баномус фаарзандошра аз ҳимояи Ватан боз намедорад ва ҳаргиз касе фарзандашро барои дар хона нишастан тарбия ҳам намекунад. Ин фақат як бофтаи наҳзатиён аст, ки мехоҳанд мардумро тарс диҳанду қирғизҳоро тавсиф намоянд.
Ҳоло дигар ин навиштаро мешавад як навъ туҳматномаи навбатии наҳзатиёни палид ҳам гуфт. Зеро дар он харзодаи наҳзатӣ, Маҳмадиқболи палид ва террорист ба унвони сарбозони далеру шуҷои миллат, ки шабу рӯз нахуфта барои ҳифзу марзу буми Ватан ҷоннисорӣ мекунанд, туҳмат задааст, ки нобахшиданист. Ҳамин сарбозон ва ҳамин генералҳо ҳастанд, ки имрӯз кишвари азизамон орому осоишта ва амнияти миллат таъмин асту сокинон бо саодат дар хиёбонҳо гашту гузор менамоянд.
Аммо ин ҷо хусумати шахсии маҳмадиғвои наҳзатӣ бармало мешавад, ки мехоҳад аз номи мардум истифода намуда, дасисабозиву иғвобарангезӣ кунад.
М. Абдусаломов
устоди донишкада