Чандест, ки қирғизҳо талош менамоянд, ки заминҳои назди марзиро худсарона ғасб намуда, аз они худ кунанд ва барои ин чанд бор талош кардаанд. Ба наздикӣ боз чунин як чунин амали номардонаро қирғизҳои саҳроӣ такрор кардаанду хостанд заминҳои мутааллиқ ба кишвари моро худсарона ғасб кунанд. Аммо ба ин корашон сокинони маҳаллӣ зид баромада, нагузоштаанд, ки қирғизҳо ин заминро аз худ намоянд. Дар ҷавоб қирғизҳои бадавӣ ба ҷониби аҳолии осоишта сангу шағал партофта аз яроқи оташфишон истифода кардаанд, ки ин бисёр ҳам номардонаву нигаронкунанда мебошад.
Зеро тавре, ки мо медонем, заминҳои мазкур ба миллати тоҷик тааллуқ дорад ва қирғизҳо ҳуқуқи аз худ кардани ин заминҳоро надоранд, аммо аз чӣ бошад, ки чунин рафтори номардонаро қирғизҳо анҷом доданд, ки дар ҷавоб мо низ набояд хомуш бошем.
Мо, устодони кафедра ин рафтори ношоистаи сарҳадбонони қирғиз ва қирғизҳои бадавиро маҳкум намуда, ба қирғизҳои саҳроӣ шармат бод мегӯем!