Терроризм ва экстремизм яке аз мушкилоти хатарноки ҷаҳони муосир ба ҳисоб мераванд. Ин зуҳуроти харобиовар на танҳо амнияти кишварҳо ва ҷомеаҳоро зери хатар мегузоранд, балки ба ҳаёти инсонҳо, фарҳанг, иқтисод ва рушди устувори кишварҳо низ зарар мерасонанд. Мо, ҳамчун ҷомеаи шуурманд, бояд ин амалиёти ғайриинсониро маҳкум кунем ва барои решакан кардани он талош варзем.
Терроризм – амалиёти зӯроваронаест, ки ба тарсу ҳарос андохтани мардум, халалдор кардани субот ва таҳдид ба ҳаёт ва амнияти инсонҳо равона шудааст. Ин амалҳо аксаран ҳадафҳои сиёсӣ, иқтисодӣ ё идеологӣ доранд.
Экстремиз бошад, як шакли ифротгароии фикрӣ ё идеологист, ки бо рад кардани ақидаҳо ва арзишҳои гуногуни ҷомеа алоқаманд аст. Ин раванд аксаран ба зӯроварӣ ва даъват ба амалиётҳои террористӣ оварда мерасонад.
Оқибатҳои терроризм ва экстремизм
Зарари ҷонӣ: бемаҳдудияти талафоти ҷонӣ, ки ба одамони бегуноҳ мерасад.
Халалдор кардани субот: нобуд кардани амнияти дохилӣ ва байналмилалӣ.
Таъсири иқтисодӣ: хисорот ба иқтисодиёт ва коҳиши сармоягузорӣ.
Таҳдид ба фарҳанг ва арзишҳо: нобудсозии мероси фарҳангӣ ва паҳн кардани идеологияҳои ифротӣ.
Барои маҳдуд кардани таъсири ин зуҳуроти харобиовар, ҷомеаи ҷаҳонӣ бояд дар сатҳи маҳаллӣ, миллӣ ва байналмилалӣ дар самтҳои зерин ҳамкорӣ намояд:
Маърифатнокӣ: ташвиқоти тарзи зиндагии солим ва таълим дар бораи аҳамияти сулҳ ва ҳамзистии мусолиматомез.
Кӯшиши сиёсии муштарак: таҳкими ҳамкориҳои байналмилалӣ дар мубориза бо гурӯҳҳои террористӣ.
Роҳҳои иқтисодӣ ва иҷтимоӣ: пурзӯр кардани кумак ба қишрҳои осебпазир ва кам кардани омилҳои камбизоатӣ, ки аксаран ба ифротгароӣ мусоидат мекунанд.
Технология ва ахбор: назорат ва пешгирӣ аз истифодаи технологияҳои рақамӣ барои паҳн кардани идеологияҳои ифротӣ.
Барои нагаравидан ба ин падидаҳои номатлуб бояд ҷавоноро пеш аз ҳама дар рӯҳияи баланди ватандӯстиву инсондӯстӣ, маърифати баланди ҳуқуқиву илмӣ, тарғиби ҳаёти солим ва арзишҳои миллию инсонӣ тарбия намоем. Маҳз ба такя ба ин арзишҳои баланди миллию инсонӣ Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон доимо дар баромадҳои худ бо мардуми кишвар ва ҷомеаи ҷаҳонӣ таҳкиму пойдории сулҳу субот, баланд бардоштани маърифати ҳуқуқӣ ва зарурати муборизаи муташаккилонаи ҷомеаи ҷаҳониро бар зидди ин вабои аср – терроризм ва экстремизм таъкид месозанд. Ҳамасола дар кишварамон бунёди зиёди мактабҳои миёна ва олӣ, комплексҳои варзишӣ ва иншоотҳои маишиву тандурустӣ, паркҳои технологӣ ва дигар иншоотҳои стратегӣ ба хотири фароҳам сохтани шароити мусоиди кору зиндагии мардуми кишвар ва махсусан барои ташаккулёбии насли солими ҷавон ва ҷомеаи мутамаддин ба назар мерасад. Инчунин ташкили чандин озмунҳои ҷумҳуриявӣ аз қабили “Фуруғи субҳи доноӣ китоб аст”, “Илм-фурӯғи маърифат”, “Таҷикистон ватани азизи ман” ва дигар озмунҳо, ки бо ташаббуси бевоситаи Пешвои муаззами миллат таъсис дода шудаанд, барои ҳавасмандкунӣ ва тарғиби насли наврас ба илму маърифат равона гардидаанд.
Ҳамаи ин саъйу талош аз он дарак медиҳад, ки Пешвои муаззами миллат аз ҳама бештару пештар хатари ин вабои аср – терроризм ва экстремизмро дарку эҳсос менамоянд ва баҳри на танҳо наҷоти миллату давлат, ҳатто барои наҷоти ҷомеаи ҷаҳонӣ аз минбарҳои баланди созмонҳои байналмилалӣ ҳушдор медиҳанд. Пас моро месазад, ки тибқи таъкидҳои ҳамешагии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳушёрии сиёсиро аз даст надиҳем, ба қадри сулҳу субот расем, шукронаи ин давлату ин сарзамин кунем ва баҳри гулгулшукуфӣ ва ободонии он ҳамеша талош варзем.
Хулоса: Мо бояд ҳамеша дарк кунем, ки терроризм ва экстремизм зидди инсонӣ ва ғайриқонунӣ мебошанд. Ҳамкорӣ, маърифатнокӣ ва талоши умумии ҷомеа барои пешгирии ин зуҳурот роҳи асосии ба даст овардани сулҳу субот дар ҷаҳон аст. Маҳкум кардани терроризм ва экстремизм на танҳо як вазифаи инсонист, балки қарзи ҳар як шаҳрванд ва ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад.
Танҳо бо иттиҳоди қавӣ, мо метавонем ҷаҳонро аз таъсири ин мушкилоти ҷиддӣ наҷот диҳем ва барои наслҳои оянда як муҳити амн ва осоишта фароҳам созем.
Хӯҷамов Ш.Э.
омӯзгори калони кафедраи математикаи олӣ ва зеҳни сунъӣ